O wykorzenianiu złych nawyków żywieniowych.

 I pomyśleć, że na własnej piersi wyhodowałam wampira. Najmłodsza nimfa, którą własnoręcznie dokarmiałam, korzystajac z pazurków,  podrapie mnie od czasu do czasu całkiem nieświadomie. Ranki jak cienkie gałązki, goją sie , ale najgłębsze miejsce punktowo- jest ostatnie. To obiekt jej zainteresowania. Poprzednio miałam ślad na dekolcie, a teraz wygojone noszeniem zabudowanej bluzy miejsce- łapie oddech od papuziego dzioba. Pucka znalazła sobie inną miejscówkę, którą rozdrapuje, łapiąc za strupek wielkości pieprzyka jednocześnie zlizując pojawiajacą sie krew. Co ciekawe- oczywiście pamięta o poprzednim miejscu i sprawdza, a raczej szuka śladu swojej poprzedniej działalności. Potem wędruje do obecnego miejsca. Przy okazji naruszyła skórę też trochę wyżej, także ma dwie odżywki na zmianę.

Jeszcze trochę takiego pokarmu w diecie, a zmiany w jej genach zapoczatkują nowy gatunek . Otrzymam domowego Nimfopterusa.

 Koniec tego dobrego, właśnie wydłubała sobie trzecie miejsce...Mam nadzieję, że mnie nie zje. Złe nawyki trzeba plastrem wykorzenić....!