Od wyznania do filozoficznego sprzężenia zwrotnego.

Od czego by tu zacząć? 

Może znowu od komentarza Rademenesa pod poprzednim wpisem. I nie żebym była czepliwa, ale w celu uściślenia, że wyznawanie jakiejś religii nie zawsze jest przecież jednoznaczne z wiarą. Często dzieje się niejako "z automatu", mechanicznie(wyznajemy coś, ale nie wierzymy), że identyfikujemy się z jakimiś przekonaniami, które trwale lub chwilowo są dla nas wsparciem. Chociażby z powodu tego, że czujemy, że jesteśmy w jakiejś wspólnocie, grupie wsparcia, i t.p.

 I oczywiście nie zawsze jesteśmy świadomi jaka potrzeba psychiczna ( lub fizyczna*) nami kieruje w danym momencie i co jest jej źródłem. Bo tu tkwi zwykle problem. W źródle, a nie w  samej potrzebie.

I z powodu tej nieświadomości i braku  głębszego zainteresowania własną psyche, prócz dostarczania  jej bodźców, których skutki odbieramy na poziomie emocji(przyjemne-nieprzyjemne) - wiadomo, że nie każdy nadaje się na osobiście swojskiego psychoanalityka ;)

 Ogólna zasada  związana z motywami działania jest prosta : mam niedobór- pojawia się potrzeba wyrównania- podejmuję działanie. Dotyczy ona zdrowia fizycznego i psychicznego.

Źródłem naszych  ukrytych i czasem nieuświadomionych potrzeb są, patrząc dość prozaicznie:

a.  braki -  fizyczne *( materia) i psychiczne ( niematerialne)

b. lęki - patrząc od strony psychicznej

Patrząc od innej strony, można jako źródło (naszych przyszłych) potrzeb uznać najbliższe nam otoczenie, które dostarcza określonych bodźców  w momencie dorastania .

W wieku późniejszym  albo jesteśmy je w stanie zaspokoić  poprzez podejmowane działania ,albo nie. Jeżeli nie, to jako skutek pojawia się stres i frustracja, które są zwykle przyczyną dalszych życiowych powikłań. Zwłaszcza w sytuacji, gdy jesteśmy nieświadomi targających nami mechanizmów. Ucieczką od stresów wynikających z niezaspokojonych niedoborów, jak i z niezagospodarowanych właściwie nadmiarów mogą być różnego rodzaju uzależnienia.

I tu pojawiło się coś wręcz przeciwnego- nadmiar. Ale okazuje się, że zasada:  nadmiar - potrzeba wyrównania- podejmuję działanie, też działa, bo mamy do czynienia z wieloma osobami wspierającymi innych ludzi/naturę w różny sposób.

Znane jest pojęcie tzw. sprzężenia zwrotnego**, które funkcjonuje w naturalnej rzeczywistości, tyle że w przypadku człowieka i wzajemnych relacji nie działa  w takim stopniu jak byśmy indywidualnie chcieli, patrząc przez pryzmat naszych potrzeb. Natomiast jest całkiem prawdopodobne, iż z punktu widzenia Natury wszystko jest w porządku i tak ma to właśnie wyglądać, w danym momencie. Chociażby z powodu eliminacji słabszych pod jakimś względem jednostek.

 I od tego miejsca być może zacznę następny post, by przejść w strefę Nieuchwytnego i pochylić się nad energią, która napędza nas do działania.

Jak by powiedział filozof :" na danym etapie poznania", prawda może wyglądać właśnie tak . :)

Mam nadzieję, że c.d.n. . ...

* w sensie tego co jest namacalne( świat materii)

**https://www.bryk.pl/slowniki/slownik-biologiczny/87358-sprzezenie-zwrotne