Refleksje powpisowe z całunem w tle.

 No i przypomniałam sobie dzięki Jotce, co tam jeszcze chciałam dopisać  do poprzedniego postu.

Pośrednio również wpis Rademenesa  miał wpływ, bo po obejrzeniu zamieszczonego przez niego filmiku, wyświetlił mi się pasek z kilkoma innymi pozycjami- wybranymi dla mnie przez youtube. No i obejrzałam film o całunie turyńskim i przeprowadzonych badaniach naukowych, które opisywał Polak z jakiegoś stowarzyszenia (może uda mi się znaleźć link).

I tak sobie pomyślałam, że pozostawiony trójwymiarowy ślad na całunie, dzięki któremu można było obecnie dokonać rekonstrukcji postaci na nim odbitej, a który to efekt nie jest możliwy do powtórzenia, równie dobrze może wskazywać na proces odwrotny do tworzenia osobowości i ciał z nią związanych. A mianowicie - mógłby być związany z pochłanianiem/pobraniem  energii . I efektem końcowym mógłby być otrzymany obraz zawiniętej w całun postaci mężczyzny, który był określany w filmie jako negatyw. Ale to tylko takie luźne skojarzenia , bo dlaczego by nie?

Poza tym skoro Dusza sama podejmuje decyzję o wcieleniu się w stworzoną przez siebie osobowość, wg. treści podanej na stronie ( *https://rosmosis.pl/wp-content/uploads/2018/12/06-Siedem-cia%C5%82-cz%C5%82owieka.pdf) to tym samym skazuje się na doświadczenia, które chce/musi poznać. 

Kierując się takim założeniem ,teoretycznie rzecz biorąc, np. aborcja czy samobójstwo, mogą mieć całkiem inny status/wymiar jeżeli spojrzymy na problem od indywidualnie duchowej strony, a nie od strony osobowościowego ego-otoczenia.