Takie tam obserwacje jesienne.

 W oczekiwaniu na przypływ dobrego humoru  właściwej mi zgryźliwości i starej weny twórczej, chcąc podtrzymać utrzymać się przy życiu  życie blogowe na jakimś poziomie, postanowiłam posiłkować się ( znów to jedzenie) zdjęciami lub filmikami z ciekawostkami  z okolicznych miejskich terenów zadrzewionych. Tym razem spacer z psem zaowocował ( tym razem frutariańsko*) w takie widoki. Nie wiem do jakiego gatunku zaliczyć te zdjęcia:

-horror dermatologiczny,

- dramatyczna współpraca,

- współuzależnienie przetrwalnikowe,

- cuś innego

* wymyślone od ręki na potrzeby posta=owocowo, frutarianie=odżywiający się owocami ( w tym owocami morza)- w przekładzie z języka pospolitego na język egopostny

Ponieważ zdjęcia nie oddają ilości/gęstości  żyjątek tworzących poszczególne kolonie, to opiszę widok tak: patrząc z bliska miało się wrażenie, że kulą się do siebie w poszukiwaniu ciepła, a patrząc z daleka, byłam zachwycona połowicznym migotaniem pnia w słoneczny dzień. Najprawdopodobniej były to skrzydełka, bo przecież nie brokatowe odwłoki/ zadnia strona ciała. I nie wiem, co bardziej im służyło- drzewa czy spaliny z ulicy o natężeniu ruchu w godzinach szczytu na poziomie 50km/h z postojem na drinka na światłach pobliskiego skrzyżowania.

 Tak się przysposobiły do jesieni życia...

Dodatkowe zdjęcia..

Tutaj odrosty boczne z tego drzewa, tzw.dziczki.

A na innym nieco drzewie, po pniu spacerowały czerwono-czarne kowale.