Jestem na nie czyli kim naprawdę jestem ?

 Nadszedł wreszcie czas na pokajanie się i bicie w klatę: "moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina!" czyli  o podwójnych standardach słów kilka. Ale ponieważ i z powodu, że to temat rzeka, więc zatrzymam się na chwilę na  brzegu w zatoce "Ekologia"  i porównam z przystankiem "Zdrowie". 

Za przykład  wezmę swoją beztroskę klimatyczno-planetarną (wyrażoną w komentarzu.) . Ogólnie rzecz biorąc, jestem na NIE:

1. Nie martwię się o przyszłość, bo na cholerę mi zamartwianie się czymś na co mam niewielki wpływ?

2. Nie rzucam się z motyką na słońce , bo mogę się poparzyć (towarzyskie akcje uliczne i campingi w środowisku naturalnym). 

3..Nie udaję ekologa, bo nim nie jestem z powołania. Taki ze mnie kręt.

4. Nie śmiecę na ulicy, tylko w domu podczas segregowania śmieci.

5. Nie przemieszczam się samochodem, bo mam możliwość cieszyć się spacerem.

6. Nie oszczędzam wody, by zaoszczędzić pieniądze, tylko ograniczam spożycie/ zużycie / w miarę rozsądku. Oznacza to, że nie stosuję podwójnych standardów: w domu kąpiel w szklance wody co tydzień ( wersja optymistyczna), a poza domem kąpiel w morzu hektolitrów. 

I mimo że ma to logiczne uzasadnienie z powodu  odzieżowego naskórka domagającego się zapachem ściągnięcia sezonowego kożucha, to przecież zawsze można się wstępnie poczochrać drapakiem dla domowego pupila tudzież o korę drzewa lub skorzystać z deszczówki ( wersja dla wytrwałych i cierpliwych...wybitnie).

7. Nie mam stale podłączonego sprzętu, tylko korzystam z przycisku w listwie zasilającej, bo przeszkadza mi czerwona lampka wysyłająca ostrzeżenie, że wszystko się kiedyś skończy...jak udawany orgazm w przybytku uciech.

8. Nie palę, nie piję, nie używam, więc i mniej zużywam energii...własnej i innych, bo nie jestem upierdliwa z braku możliwości i okazji do dogodzenia sobie.

Tymczasem na przystanku Zdrowie wymądrzają się liczni klienci przychodni zdrowia, rozmaitej maści, którzy ani myślą o zmianie trybu życia i diety na... zdrowie. Garściami faszerują się lekami i suplementami diety, w nadziei na wyższą rentę i że otoczenie zrobi coś za nich. Bo przecież tak bardzo chorują...Oczywiście na własne życzenie i z własnego wyboru, bo po co zmieniać tradycyjne przyzwyczajenia? Przecież życie bez wysiłku i wkładu własnego - to dla niektórych mile akceptowalny standard. Podwójny. I budzą się w czasie demencji starczej , z okrzykiem na ustach, że muszą do dentysty i protetyka, bo nie mają czym jeść i wstyd im jest uśmiechnąć się do.... odbicia w lustrze. Ale balować kiedyś mieli czas i siłę, i pieniądze...

O innych cywilizacyjnych standardach chwilowo nie będę pisać, bo upierdliwa nie jestem. ( tu  połechtałam się czule po skarpecie). I wolę  ograniczyć kontakty...do niezbędnego pojedynczego minimum  zamiast użerać się z dylematem: kim jestem tak naprawdę?