Takie tam o śmierci i grawitacji.

 Trudnych tematów  jak np.o śmierci zwykle nie porusza się w codziennych rozmowach. Unika się jak ognia myśli, że człowiek może nagle odejść. Czujemy się zdrowi, nic nam nie dolega, a przecież tylko w pewnym stopniu mamy wpływ na nasze życie. Okres Zaduszek , kiedy jest możliwość rodzinnego spotkania jest dość dobrym momentem na poczynienie pewnych ustaleń. Taka rozmowa zdaje się być wtedy czymś naturalnym .

Pandemia też powinna nam dać do myślenia, że nie jesteśmy niezniszczalni. I chociaż codzienność zdaje się być pięknie sezonowa w naturze i bajecznie kolorowa na ekranie monitora, indywidualny zegar  odmierza  każdemu inny czas. I czasem trudno się z tym pogodzić. Być może dlatego, że nasza codzienna uwaga skupiona jest głównie na życiu, a tylko okazjonalnie na śmierci? A towarzyszący jej zwykle patos*zwykle  nie pozwala na lżejsze potraktowanie tematu, co często jest potrzebne, chociażby po to by się/ lub kogoś z nieuchronnym oswoić. I łatwiej przejść cały proces?

Póki co, dobrze jest mieć kilka powodów by żyć. Przecież coś nas jeszcze musi trzymać na tym padole łez  obok nieodłącznej grawitacji. :)

* https://sjp.pwn.pl/slowniki/patos.html